شب یلدا

[vc_row][vc_column][vc_column_text css_animation=”fadeIn”]

شب یَلدا یا شب چلّه یکی از قدیمی ترین جشن‌های باستانی ایرانی ها است. این جشن، طی شدن بلندترین شب سال و به دنبال آن بلندتر شدن طول روزها در نیم‌کرهٔ شمالی، که مصادف با انقلاب زمستانی هم است، گرامی داشته می‌شود.

یلدا به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (در واقع آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (اولین روز زمستان) می گویند. ایرانی ها در شب یلدا، معمولاً شامی عالی و همچنین انواع میوه‌ها و خشکبار از همه هندوانه و انار دون شده را اماده می کنند و بعد از امدن مهمان ها سرو می‌کنند. پس از سرو تنقلات، قصه‌گویی و خاطره گویی و حافظ خوانی بزرگان برای دیگر اعضای فامیل رایج است و در اخر هم معمولا فال حافظ گرفته می شود.

شب یلدا را بلندترین شب سال می نامند اما هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده که قدمت این شب و آیین مربوط به آن برای کدام دوره است. باستان‌شناسان اما معتقدند شب یلدا در چهارچوب تقویم و گاه‌شماری ایرانیان ثبت شده و قدمت این آیین به ۷ هزار سال قبل برمیگردد.
با‌توجه به اینکه در طول دوره‌های مختلف تاریخی و پیش از تاریخ نقوش مربوط به آیین‌ها و مراسم ایرانی کمتر در کتیبه‌ها و یافته‌های باستان‌شناسی مشاهده شده، اما باستان‌شناسان معتقدند که آیین مربوط به شب یلدا را می‌توان تا ۷ سال قبل‌تر در چهارچوب تقویم ایرانی ردیابی کرد. این درحالی است که به مراسم باستانی نوروز و جشن خرمن در کتیبه‌های باستان‌شناسی نسبت به‌ دیگر آیین‌ها بیشتر پرداخته شده است.
به‌گفته باستان‌شناسان، حل بخش زیادی از مسائل اجتماعی مردم در همین شب‌های طولانی زمستان از آغازین شب زمستان یعنی شب یلدا شروع می‌شد. چراکه در این فصل از کار خبری نبوده و تمام مردم از دست‌ رنج طول سال خود برای این فصل زمستان بهره می‌بردند. به همین دلیل شب یلدا شبی مقدس و معنوی است، زیراکه انسان‌ها در این فصل می‌توانستند علاوه بر انجام امور اجتماعی خود فرصت عبادت و رسیدگی به امور معنوی خود نیز داشته باشند.

باستان شناسان ملاحظه می‌کردند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند است و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌توانستند استفاده کنند. این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید و روز نماد نیک بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکشند. مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی – هند و اروپایی، دریافتند که کوتاه‌ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاهتر می‌شوند، از همین رو آن را شب زایش خورشید (مهر) نامیده و آن را آغاز سال قرار دادند کریسمس مسیحیان نیز ریشه در همین اعتقاد دارد.

[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”آیین‌های و سنت های یلدا در سراسر ایران” font_container=”tag:h2|text_align:center” use_theme_fonts=”yes” css_animation=”flipInX”][vc_column_text css_animation=”fadeIn”]

یلدا در استان خراسان

کف زنی یا بیخ زنی در شب چله
در خراسان واژه یلدا به‌کار برده نشده بلکه در تمام ادوار تاریخی تا آنجا که اسناد شفاهی و مکتوب وجود دارد شب چله یا چله نشینی بکار رفته. در این شب طولانی آیین‌ها و مراسم‌های خاصی وجود داشته که شاید در سایر مناطق ایران کمتر مرسوم بوده‌است به آن شب چراغانی یا شب چراغ می‌گفتند. از آنجا که هر میهمانی برای رفتن به شب نشینی، چراغی را همراه خود می‌برده و به دلیل فراوانی چراغ‌ها عبارت چهل چراغ که نشانه کثرت است بکار می‌بردند.انار و هندوانه در اکثر مناطق رایج بوده‌است اما در خراسان بیشتر لبو یا چغندر پخته، شلغم پخته و پختیک (لبوی خشک شده) و شربت و شیرینی «کف» مرسوم بوده‌است.
شیرینی و شربت سنتی کف
تهیه شیرینی کف یا کف زنی یکی از آیین‌های شب چله در منطقه جغرافیایی قهستان و خراسان قدیم است. کف یک نوع شیرینی یا شربت سنتی است. یکی از آیین‌های ویژه شب چله در استان خراسان رضوی و خراسان جنوبی برگزاری مراسم «کف زدن» است. در این مراسم ریشه گیاهی به نام چوبک را که در این دیار به «بیخ» مشهور است، در آب خیسانده و پس از چند بار جوشاندن، در ظرف بزرگ سفالی به نام «تغار» می‌ریزند. مردان و جوانان فامیل با دسته‌ای از چوب‌های نازک درخت انار به نام «دسته گز» مایع مزبور را برای ساعت‌ها هم می‌زنند تا به صورت کف سفت درآید و این کار باید در محیط سرد صورت گیرد تا مایع مزبور کف و سپس سفت شود خشک شده آن مانند گز اصفهان می‌شود. کف آماده شده در پایان با مخلوط کردن شیره شکر آماده خوردن شده و پس از تزیین با مغز گردو و پسته برای پذیرایی مهمانان برده می‌شود. در این میان گروهی از جوانان قبل از شیرین کردن کف‌ها مجاز هستند با پرتاب آن به سوی همدیگر و مالیدن کف به سر و صورت یکدیگر شادی و نشاط را به جمع مهمانان می‌افزایند.
سرحمومی داماد و عروس خانم
یکی از سنتهای مهم برگزاری مراسم عروسی در ایام جشن‌های چله بوده‌است که سه روز طول می‌کشید، مراسم سرحمومی در شب چله از آن جمله بوده‌است. سرحمومی مراسمی است که داماد در حمام عمومی مردانه و عروس در حمام زنانه طی مراسم با شکوهی به حمام می‌بردند و با رقص و پایکوبی و چوب بازی مراسم حنا بندان بعد از شستن و کیسه کشی داماد انجام می‌دادند و در مراسم حنا بندان آواز امشب حنا می‌بندیم… بر دست و پا می‌بندیم … را به صورت گروهی می‌خواندند؛ و درپایان لباس نو بر عروس و داماد و اقوام نزدیک آن‌ها می‌پوشانند که این مراسم گاهی تا سحر طول می‌کشید و مقدمه مراسم عروسی است که در بعد از ظهر روز بعد برگزار می. افراد دعوت شده در صحن حمام جمع می‌شدند اما جوانان و افراد غیر مدعو تا پایان مراسم در بیرون از حمام جمع می شدندو شوخی و بازی سیاه بازیدرمی‌آوردند.
بردن هدایا و خمچه برای عروس خانم ها
هدیه دادن داماد برای نامزدش نیز یک امر اجباری بوده‌است در این شب به داماد این امتیاز بزرگ داده می‌شد که با بردن هدیه برای نامزدش بتواند شب در خانه او بماند در شهرهای خراسان خواندن شاهنامهٔ فردوسی در این شب مرسوم است.یکی دیگر از جشنهای ایرانی چله تموز است که عکس چله زمستان است و آن طولانی‌ترین روز سال است که هنوز هم در خراسان جنوبی گرامی داشته می‌شود.

[/vc_column_text][vc_column_text]

یلدا در استان اصفهان

شب یلدا (شب چله) در شهرستان دهاقان اصفهان: مانند سایر مناطق ایران فامیل و بستگان به خانهٔ پدر بزرگها یا مادر بزرگها می‌روند و دور هم پای کرسی جمع می‌شوند. صاحب خانه هم با آجیل و میوه از مهمانها پذیرائی می‌کند آن‌ها تا پاسی از شب و گاهی تا نزدیک صبح می‌نشینند، شاهنامه می‌خوانند و فال حافظ می‌گیرند. بزرگترها داستان یا خاطره نقل می‌کنند. تازه دامادها با هدیه یا خوانچه به خانه عروس می‌روند. آجیل شب یلدا، کشمش، گردو، بادام، قیسی، برگه زردآلو یا برگه گلابی، جوزقند و انجیر و خرما است. میوه شب یلدا هم انار، هندوانه، سیب، گلابی انباری (سیبری) است. همچنین نوشیدنی شب یلدا بطور معمول چای و شربت و چنانچه برف باشد مخلوط برف و شیره انگور هستند. غذای شب چله (یلدا) چنانچه مقدور باشد پلو ماهی و در غیر اینصورت یکی از غذاهای محلی:مانند کوفته، گندی، دلمه، چرب و شیرین یا غیره است.

یلدا در استان آذربایجان (شرقی و غربی)

در خطهٔ شمال و آذربایجان رسم بر این است که در این شب خوانچه‌ای تزیین شده به خانهٔ تازه‌عروس یا نامزد خانواده بفرستند. مردم آذربایجان در سینی خود هندوانه‌ها را تزئین می‌کنند و شال‌های قرمزی را اطرافش می‌گذارند. درحالی که مردم شمال یک ماهی بزرگ را تزئین می‌کنند و به خانهٔ عروس می‌برند.

یلدا در استان کردستان

در کردستان نیز مانند سایر مناطق کوهستانی ایران این آیین تاریخ کهنی دارد که به همان نام قدیمیش «شو چله» خوانده می‌شود و در شهر سنندج مرکز استان کردستان از قدیم اکثر خانه‌ها غذای دلمه و نان سنگک برای پذیرایی از مهمان‌ها آماده می‌کنند و این به صورت سنتی در این شهر تبدیل شده‌است.

یلدا در استان بوشهر

مردم استان بوشهر نیز همچون دیگر ایرانی‌ها، این آیین کهن را با رفتن به خانه بزرگ‌ترها می‌گذرانند. هندوانه در شب یلدا در بوشهر کاربرد زیادی دارد.

یلدا در استان گلستان (دشت گرگان)

در استان گلستان شب یلدا بسیار با اهمیت و گرامی داشته می‌شود. در این شب همه مردم به خانه پدر بزرگها و مادر بزرگها رفته و ضمن دورهم‌نشینی پیرامون کرسی و خواندن فال حافظ و فردوسی خوانی و نَقل اندازی (داستانهای شفاهی) به خوردن تنقلات و میوه‌جات خصوصاً میوه‌های باغی و جنگلی از قبیل هندوانه، انار، لیمو و پرتقال، ولیک و کندس و شیرینی‌هایی مانند مَت و کَسمَک می‌پردازند و با خوردن و نوشیدن و شنیدن صحبتها و داستان‌های بزرگترها، شب را به صبح می‌رسانند و معتقدند که صبح بعد از یلدا روز پیروزی خورشید بر سیاهی و تاریکی‌ها است.

یلدا در استان فارس

سفرهٔ مردم شیراز مثل سفرهٔ نوروز رنگین است. مرکبات و هندوانه برای سرد مزاج‌ها و خرما و رنگینک برای گرم مزاج‌ها موجود است. حافظخوانی جزو جدانشدنی مراسم این شب برای شیرازی‌هاست. البته خواندن حافظ در این شب نه تنها در شیراز مرسوم است، بلکه رسم کلی چله‌نشینان شده‌است.

یلدا در استان همدان

همدانی‌ها فالی می‌گیرند با نام فال سوزن. در گلپایگان قدیم هم شب یلدا این رسم بود. همه دور تا دور اتاق می‌نشینند و پیرزنی به‌طور پیاپی شعر می‌خواند. دختر بچه‌ای پس از اتمام هر شعر بر یک پارچه نبریده و آب ندیده سوزن می‌زند و مهمان‌ها بنا به ترتیبی که نشسته‌اند شعرهای پیرزن را فال خود می‌دانند. همچنین در مناطق دیگر همدان تنقلاتی که مناسب با آب و هوای آن منطقه‌است در این شب خورده می‌شود. در تویسرکان و ملایر، گردو و کشمش و مویز نیز خورده می‌شود که از معمول‌ترین خوراکی‌های موجود در این شهرستانهاست. همچنین درآجین میوه و تنقلات برای دختری که نامزد شده ازطرف خانواده داماد برده می‌شود و این از رسوم قدیم به جامانده‌است.

یلدا در استان اردبیل

در اردبیل رسم است که خانواده‌ها شب یلدا دور هم جمع می‌شوند و تا پاسی از شب با هم شب نشینی می‌کنند. هندوانه، انار، پرتقال، تخمه، ماهی پلو و… از جمله خوراکی‌هایی است که در استان اردبیل مرسوم هست، و در شب یلدا برای تازه عروس هندوانه تزئین می‌کنند و به همراه هدایای دیگر از طرف خانواده داماد فرستاده می‌شود.

یلدا در استان گیلان

در گیلان هندوانه را حتماً فراهم می‌کنند و معتقدند که هر کس در شب چله هندوانه بخورد در تابستان احساس تشنگی نمی‌کند و در زمستان سرما را حس نخواهد کرد. «آوکونوس» (آو= آب و کونوس = ازگیل) یکی دیگر از خوردنی‌هایی است که در این منطقه در شب یلدا رواج دارد و به روش خاصی تهیه می‌شود. در فصل پاییز، ازگیل خام را در خمره می‌ریزند، خمره را پر از آب می‌کنند و کمی نمک هم به آن می‌افزایند و در خم را می‌بندند و در گوشه‌ای خارج از هوای گرم اتاق می‌گذارند.

ازگیل سفت و خام، پس از مدتی پخته و آبدار و خوشمزه می‌شود. آوکونوس در اغلب خانه‌های گیلان تا بهار آینده یافت می‌شود و هر وقت هوس کنند ازگیل تر و تازه و پخته و رسیده و خوشمزه را از خم بیرون می‌آورند و آن را با گلپر و نمک در سینه‌کش آفتاب می‌خورند. در گیلان در خانواده‌هایی که در همان سال پسرشان را داماد یا نامزد کرده‌اند رسم است که طبقی برای خانواده نوعروس می‌فرستند. در این طبق میوه‌ها و خوراکی‌ها و تنقلات ویژه شب چله به زیبایی در اطراف آراسته می‌شود و در وسط طبق هم یک ماهی بزرگ (معمولاً ماهی سفید) تازه و خام همراه با تزیین سبزیجات قرار می‌گیرد که معتقدند باعث خیر و برکت و فراوانی روزی زوج جدید و همچنین سلامت و باروری نوعروس می‌گردد.^{[نیازمند منبع]}

یلدا در استان خوزستان

مردم خوزستان تا سحر انتظار می‌کشند تا از قارون افسانه‌ای استقبال کنند. قارون در لباس هیزم‌شکن برای خانواده‌های فقیر تکه‌های چوب می‌آورد. این چوب‌ها به طلا تبدیل می‌شوند و برای آن خانواده، ثروت و برکت به همراه می‌آورند. .۰۰به خانه بزرگترها رفته و دور هم جمع شده به شوخی خنده گذرانده، آجیل هندوانه انار شیرینی و خرما و لبو و اش و شیرینی‌های مختلف از جمله خوراکی‌های این آیین کهن است.

یلدا در استان قزوین

مردم استان قزوین نیز، همچون دیگر هم‌وطنان ایرانی، این آیین کهن را با رفتن به خانهٔ بزرگ‌ترها می‌گذرانند. به عقیدهٔ بزرگ‌ترها، آوردن میوه‌های مختلف خشک و تر و میوه‌های سرخ‌فام، که به «شب‌چره» معروف است، همراه با خوراکی‌های دیگر شگون دارد و زمستان پربرکتی را نوید می‌دهد. در میهمانی شب یلدا، که همه دورِ هم جمع می‌شدند، مادربزرگ‌ها نقش محوری داشتند. در گلپایگان، به‌خصوص در بعضی مواقع که مادربزرگ‌ها در آوردن تنقلات تأخیر می‌کنند، کوچک‌ترها شعر «هرکه نیارد شب‌چره – انبارشو موش بچره» سر می‌دهند، تا مادربزرگ در آوردن «شب‌چره» تعجیل کند. در این شب، اغلب مردم قزوین با خوردن سبزی‌پلو با ماهی‌دودی و سپس هندوانه، انار، انواع تنقلات ازجمله کشمش، گردو،تخمه، آجیل مشکل‌گشا و انجیر خشک، شب‌نشینی خود را به اولین صبح زمستانی گره می‌زنند. به عقیدهٔ مادربزرگ‌های قزوینی، اگر در این شب ننه‌سرما گریه کند، باران می‌بارد؛ اگر پنبه‌های لحاف بیرون بریزد، برف می‌آید؛ و اگر گردنبند مرواریدش پاره شود، تگرگ می‌آید. یکی دیگر از آداب و رسوم «شب یلدا»، فرستادن «خونچه چله» از سوی داماد به‌عنوان هدیهٔ زمستانی برای عروس است. در این خونچه، برای عروس پارچه، جواهر، کله‌قند و هفت نوع میوه مثل گلابی، هندوانه، خربزه، سیب و به با تزئینات خاصی فرستاده می‌شود.

یلدا در استان لرستان و لکستان

شب یلدا در میان مردم مناطق لر و لر نشین دارای آداب و رسوم بسیار خاصی است و به آن «شو اول قاره» می‌گویند.

شب نشینی
دید و بازدید اقوام
فال چهل سرو، فال حافظ
پختن غذاهای خاص این شب
دراز کردن شال یا چادری از پشت بام همسایه برای دریافت آجیل و میوه از سوی دیگر همسایگان و خواندن اشعاری به همین منظور از برنامه‌های ویژه شب یلدا در شهرهای مختلف این نواحی است.
در این شب همچنین مردم با استفاده از گندم، شاهدانه، کنجد و گردو، تنقلاتی خاص تهیه می‌کنند و با جمع شدن افراد خانواده کنار هم از آن استفاده می‌کنند.
در لرستان شب چله (شو اول قاره) گندم شیره هم می‌خورند که از این طریق گندم را در شیره می‌خیسانند و زردچوبه و نمک را با آن مخلوط می‌کنند سپس آن را روی ساج برشته می‌کنند و همراه بادام، گردو، کشمش، سیاه دانه و کنجد مخلوط می‌کنند.

در لرستان و لکستان شب چله (یلدا=شو اول قاره)، نوجوانان و جوانان با رفتن به پشت بام همسایه خود و دراز کردن شالی، اشعار زیر را بلند بلند می‌خوانند و همسایه در شال آن‌ها آجیل، شیرینی و میوه و گندم شاهدانه می‌گذارد.

نمونه هایی از این اشعار:

«امشب اول قاره، خیر د هونت بواره» امشب اول یلدا یا اول زمستان است خیر از خانه ات ببارد.
«نون و پنیر و شیره _ کیخا هونت نمیرد» نان و پنیر و شیره کدخدا (صاحب خانه) خانه ات نمیرد.
«چی به علی کوشک بیاره» چیزی بده علی کوچک یا بچه ات بیاورد…
صاحب خانه کمی آجیل گندم برشته با میوه و شیرینی در شال بچه‌ها می‌گذارد و بچه‌ها ضمن بالا کشیدن شال و محتویاتش به عنوان تشکر از صاحب خانه، تکرار می‌کنند:
«امشب اول قاهره نون و پنیر و شیره کیخا هونت نمیرد» (امشب اول یلدا یا اول زمستان است نان و پنیر و شیره کدخدا خانه ات نمیرد) سپس، شال را برمی‌دارند و به روی پشت بامهای دیگر می‌روند و دوباره ترانه فوق را می‌خوانند.

[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”خوراکی‌ها شب یلدا” font_container=”tag:h2|text_align:center” use_theme_fonts=”yes” css_animation=”fadeIn”][vc_column_text css_animation=”fadeIn”]

برای جشن گرفتن این شب، سفره‌ای پهن می‌شود که به آن سفره یلدا می‌گویند و با انواع خشکبار، انار دان شده،باسلق،شیرینی و یا هندوانه تزئین می‌شود.انار و هندوانه جزو مهم‌ترین ملزومات شب یلدا هستند و هیچگاه از این شب جدا نمی شود. همچنین آجیل و چهار مغز و تخمه ی شب یلدا نیز در ایران طرفدار بسیاری دارد. البته امروزه خیلی از خانواده ها کیک هایی شبیه هندانه به مناسب شب یلدا تهیه می کنند.

برای نیاکان ایرانی‌ها که به آئین مهر دلبستگی داشتند، رنگ قرمز (نماد نور خورشید) همیشه گرامی بود. رنگ سرخ انار و هندوانه، و انتخاب سیب قرمز و سنجد در سفره شب یلدا چه بسا اشاره به همین موضوع است.

[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”شاهنامه خوانی در شب یلدا یک سنت قدیمی” font_container=”tag:h2|text_align:center” use_theme_fonts=”yes” css_animation=”fadeIn”][vc_column_text css_animation=”fadeIn”]

شاهنامه خوانی از دیگر آیین و رسومی ست که از قدیم در بین ایرانان مرسوم بوده‌ است و جز جدایی ناپذیر شب یلدا است! در حال حاظر در مدارس نیز به مناسبت شب یلدا مراسم مختلفی برگزار می‌شود تا این نوع مراسک های باستانی ایرانیان را به کوچک تر ها آموزش دهند این مراسم شامل : شاهنامه خوانی، ساخت کاردستی، انشانویسی و اجرای سرود نیز جزو بخش اصلی این برنامه هاست.

[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”فال حافظ سنت همیشگی شب یلدا” font_container=”tag:h2|text_align:center” use_theme_fonts=”yes” css_animation=”fadeIn”][vc_column_text css_animation=”fadeIn”]

مرسوم است که در این شب بزرگ خانواده تفألی به دیوان حافظ می‌زنند و برای اعضای خانواده فال حافظ می گیرد. در مجموع وارد ذکر شده در بالا آداب و رسوماتی است که از فرهنگ باستانی مهر در میان مردم باقی‌ مانده و هر سال با شب یلدا نو می‌شود.

[/vc_column_text][vc_custom_heading text=”شب یلدا در سایر کشورها” font_container=”tag:h2|text_align:center” use_theme_fonts=”yes” css_animation=”fadeIn”][vc_column_text css_animation=”fadeIn”]

شاید کمی عجیب باشد که بقیه کشورها هم شب یلدا را جشن می گیرند، شب یلدا شروع زمستان و اغاز میلاد مسیح است به همین دلیل برای کشور های دیگر همه شب به خصوصی است.

شب چله در افغانستان
شب یلدا در میان مردم افغان به ویژه ولایت «بلخ» این کشور از جایگاه خاصی برخوردار است که شب‌نشینی و شعرخوانی از جمله سنت‌های ویژه افغان‌ها در این شب به شمار می‌روند. در مزار شریف، همه ساله مردم فرهنگ‌دوست ولایت بلخ در شمال افغانستان با آداب و رسوم خاص خود به استقبال این شب می‌روند.
یلدا در کشور پاکستان
پاکستانی‌ها بر اساس آیین‌های کهن و قدیمی شان در این شب به نیایش و دعا کردن می‌پردازند. مردان پاکستانی آیین حمام زمستانی را انجام می دهند و در حالی که نانی را در دست گرفته اند روی سرشان آب می‌ریزند. این حمام باید ایستاده انجام شود و از صبح تا بعد از ظهر آخرین روز از پاییز ادامه خواهد داشت. زنان و دختران هم مراسم سنتی حمام را به جا می‌آورند و بعد از این تطهیر، مراسم آتش‌افروزی، جشن و پایکوبی و خوردن غذایی که از شکمبه بز تهیه شده، شروع می‌شود.
یلدا در کره
در کره، غذایی به نام سائیلسیم مرسوم است که با برنج و لوبیا قرمز تهیه می‌شود. آنها مایع ویژه ای را در این روز در اطراف خانه خود می‌پاشند تا ارواح خبیث و نیروهای شر را از اطرافشان دور کنند. کاری که شاید منشا آن، افسانه قدیمی چینی‌ها باشد که بر اساس آن در آخرین روز پاییز روح یک شکارچی به خانه روستاییان سرک می‌کشد تا طعمه فصل سرمایش را پیدا کند.
استقبال از فصل زمستان با حمام مرکبات در ژاپن
ژاپنی‌ها هم در این روز حمام مرکبات می‌گیرند تا نه فقط نیروهای منفی را از خود دور کنند، بلکه در زمستان پیش رو، از سرماخوردگی هم در امان باشند. حمام مرکبات در گذشته به معنی غوطه ور شدن در وان مرکبات بود، اما امروزی‌ها اگر قرار باشد این رسم را به جا بیاورند، در وانی حمام می‌کنند که داخل آن چند لیمو و پرتقال را شناور کرده اند.
«اولین قدم» در اسکاتلند
در اسکاتلند مراسمی به اسم‌ هاگمانی برگزار می‌شود که در آن مراسم «اولین قدم» برگزار می‌شود. کاری شبیه کاسه زنی نوروز ایرانی‌ها که در آن، یک نفر با موهای بلند و سیاه رنگ در خانه همسایه‌ها می‌رود و از آنها هدیه‌هایی میگیرید. هدیه هایی مثل نمک، نان، نوشیدنی، پودینگ میوه، شیرینی و شکلات و….‌ هاگمانی از نیمه شب به بعد آغاز می‌شود و یکی از مهم‌ترین جشن‌های زمستانی اسکاتلندی‌ها است.
خورشید طناب‌پیچ می‌شود! اسپانیامردم بولیوی، پرو و اکوادور آیین مشترکی در طولانی‌ترین شب سال دارند: طناب پیچ کردن خورشید!
آنها به ارتفاعات کوه ها و نقاط بلند می‌روند و در طی مراسمی وانمود می‌کنند خورشید را به سنگ‌ها بسته اند تا روزها را طولانی‌تر کنند! ارتفاعات ماچوپیچو در اسپانیا یکی از مهم‌ترین نقاط باستانی طناب پیچ کردن خورشید بوده است.
مردم شرق آسیا در بلندترین شب سال
مردم شرق آسیا، انقلاب زمستانی‌شان (شروع فصل زمستان) را با مراسم دونگ‌ژی جشن می‌گیرند. این مراسم، مراسمی است که در میان ژاپنی‌ها، چینی‌ها، کره‌ای‌ها و مردم فیلیپین، تایلند و ویتنام است، این مراسم یکی از مهم‌ترین مراسم آیینی به حساب می‌آید و از غروب آخرین روز پاییز شروع می‌شود. خانواده‌ها و آشنایان در این روز دور هم جمع می‌شوند و غذایی به اسم تانگ یوآن و کوفته برنجی می‌خورند؛ غذاهایی که در فرهنگ شرق آسیایی‌ها، نماد همبستگی و اتحاد خانواده دانسته می‌شود.
فستیوال شادی در غرب آفریقا
شاید پرهیجان‌ترین مراسم استقبال از زمستان فستیوالی استکه در باهاماس، غرب آفریقا، جامائیکا و بخش‌هایی از کارولینا و ویرجینیا برگزار می‌شود. در این جشن و فستیوال، مردم با لباس‌های عجیب و متفاوت همچون کله گاو، پیکر اسب، شیطان و فرشته و… به خیابان‌ها و معبرها می‌آیند و موسیقی‌های کهن و ایینی را می‌نوازند تا به استقبال زمستان بروند.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]